Vandaag maakt Jezus zijn leerlingen duidelijk dat Hij naar Jeruzalem zal moeten gaan, dat Hij daar veel zal moeten lijden en uiteindelijk ter dood zal worden gebracht, maar – zo voegt Hij eraan toe – Hij zal op de derde dag verrijzen! Petrus – temperamentvol als hij is – zegt tegen Jezus: “Dat verhoede God! Zoiets mag U nooit overkomen!” Het lijkt wel alsof Petrus enkel oren heeft naar het negatieve van Jezus’ woorden en niet lijkt te beseffen dat Jezus ook spreekt over zijn verrijzen op de derde dag! Of misschien hoort Petrus wel het goede nieuws, maar verzet hij zich tegen lijden en kruis? Zonet had hij Jezus nog als de Messias, de Zoon van de levende God erkend. Wellicht past deze lijdensvoorspelling niet bij het beeld dat Petrus heeft van Gods Zoon? Die Jezus, zo lijkt hij te denken, die zou toch bij machte moeten zijn alle lijden en droefenis letterlijk uit de wereld te bannen?
Herkennen wij ons niet in die Petrus? Zijn reactie is heel menselijk en daarom ook heel begrijpelijk. Herkennen wij in zijn houding ook niet een bepaald streven dat zich in onze tijd op een nooit geziene hoogte bevindt? Ik bedoel: het streven om alles wat voor de mens ook maar enigszins onaangenaam is, met alle middelen te bekampen? En ook al zijn we al heel ver gevorderd in de bestrijding van allerhande ziekten en van pijn, toch ligt het onheil nog steeds op de loer en komt het uit een hoek waar we het dikwijls niet van hadden verwacht. Vandaag vormt terreur van fundamentalistische moslims een continue dreiging, zijn er de extreme weersomstandigheden, die hun tol eisen, is er de ongelijkheid en de armoede door corrupte regimes… En hoe dikwijls zeggen we dan niet met Petrus: “Dat verhoede God”? “Waar is nu die liefdevolle God?”, “Waarom doet Hij niets?”, “Bestaat er wel een God?”, vragen we ons dan af.
Vandaag verwoordt Jezus het op een ondubbelzinnige manier: “Ik beloof jullie geen leven op rozen!” “Want wie mijn volgeling wil zijn, moet zijn kruis opnemen.” Jezus leert ons hier zijn ‘wetenschap van het kruis’ om het met de titel van een boek van de karmelietes en heilige Edith Stein te zeggen. Of zoals Paulus het in zijn Eerste Brief aan de Korintiërs stelt: “Ik heb me voorgenomen u geen enkele wetenschap te brengen dan die van Jezus Christus en zijn kruis.” Hiermee bedoelt Paulus dat de weg naar heil en verlossing doorheen lijden en dood gaat. Het is de weg die Jezus ons toont: Hij gaat door het lijden, neemt het mee, geeft het zin en overwint het. Jezus zal op de derde dag verrijzen, maar slechts als Golgotha gepasseerd zal zijn. En ook wij moeten door lijden en dood heen, om uiteindelijk te delen in Gods heerlijkheid… Geen zondag zonder vrijdag. Gods verlossende kracht uit zich niet in menselijke wijsheid, wetenschap of technisch vernuft. Gods verlossende kracht komt van veel verder en ervaren wij slechts doorheen het kruis. Paulus noemde het kruis een aanstoot en een dwaasheid voor velen, “maar voor hen die geroepen zijn is de gekruisigde Christus Gods wijsheid en Gods kracht.” Paulus mocht dit zelf ervaren: zijn prediking van het kruis bracht Gods verlossende boodschap tot aan de grenzen van de toen gekende wereld.
De profeet Jeremia kennen we van het jammeren en het klagen: “Nee, Heer, ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong, ik ben bang…” Het woord dat we voor een jammerklacht gebruiken, namelijk een ‘Jeremiade’, is aan zijn naam ontleend. Maar vandaag horen we diezelfde profeet zeggen: “Heer God, Gij hebt mij verleid, Ik ben bezweken. Er laait een vuur op in mijn hart, het brandt in mijn gebeente!” Jeremia heeft het begrepen: Gods kracht werkt in onze armoede en zwakheid. Bekeren we ons tot meer geloof in de Gekruisigde en stellen we onze kleinheid en zwakheid ten dienste van Hem, om zo te getuigen van Zijn verlossende kracht.
(bron: Kard. Godfried Danneels: Geen zondag zonder vrijdag. Over lijden, offer en kruis. Een woord bij Pasen 1992)
